W 1935 roku założono z inicjatywy wielkiego społecznika i działacza ludowego, absolwenta studiów rolniczych Uniwersytetu Jagiellońskiego, a wówczas nauczyciela Górskiej Szkoły Rolniczej w Łososinie Górnej, inż. Józefa Marka, najważniejszą dla rozwoju Tymbarku i okolic Podhalańska Spółdzielnię Owocarsko-Warzywną. Pod kierownictwem tego niestrudzonego człowieka opracowano również kompleksowy program działania w zakresie ogrodnictwa, sadownictwa, szkółkarstwa oraz skupu, przechowywania i przetwarzania owoców i warzyw. Spółdzielnia ta podniosła poziom kultury rolnej w okolicy i zapewniła pracę wielu osobom. Tymbark zawdzięcza jej zagospodarowanie południowego zbocza Zęzowa, zbudowanie dzielnicy mieszkaniowej, uruchomienie zespołu szkół średnich z internatem. Jednym z podstawowych kierunków kształcenia tej szkoły było przetwórstwo owocowo-warzywne. W pierwszym dwudziestoleciu istnienia Podhalańska Spółdzielnia Owocarsko-Warzywnicza przerabiała głównie jabłka i runo leśne, a po upaństwowieniu owoce jagodowe (porzeczka, zwłaszcza czarna i w niewielkim stopniu agrest), wytwarzając znakomite soki. Warunki klimatyczne i położenie Tymbarku sprzyjało szybkiemu rozwojowi plantacji krzewów. Z każdym rokiem działalności zakładów przetwórstwa przybywało plantacji owoców. Jakość produktów przyczyniła się do szybkiego rozwoju eksportu. Pierwszą nowością była produkcja koncentraty buraków ćwikłowych na potrzeby belgijskich odbiorców. Zakład osiągał znakomite wyniki produkcyjne dlatego był ciągle rozbudowywany i modernizowany. Wybudowano najnowocześniejszą w tym czasie w kraju tłocznię owoców. Pociągnęło to za sobą konieczność budowy oczyszczalni ścieków i bocznicy kolejowej. Kolejnym krokiem było uruchomienie produkcji proszków owocowych. Oddano również do użytku chłodnię. Zakład posiadał duże znaczenie dla ludności Gminy Tymbark. W 1947 roku przeprowadzono elektryfikację i wybudowano kilkadziesiąt stałych punktów świetlnych na ulicach. Po zakończeniu wojny założono w Tymbarku Spółdzielnię Zdrowia, Spółdzielnię Obrotu Zwierzętami Rzeźnymi i Spółdzielnię Wyrobu Materiałów budowlanych. Duże znaczenie dla rozwoju miał istniejący po upaństwowieniu tartak. Mimo dużego rozwoju przemysłu i usług w okresie powojennym głównym źródłem utrzymania ludności gminy było rolnictwo. Szczególny rozwój został zanotowany po wprowadzeniu nowej polityki rolnej w 1945 roku.